Οι περισσότεροι ειδικοί ερευνητές στα Χεττιτικά κείμενα δέχονται την
ταύτιση της ονομασίας Lazpa με τo νησί που αργότερα οι Έλληνες ονόμασαν
Λέσβο.
Οι κλασικιστές έχουν περιγράψει την Lazpa ως την ανατολική προφορά της ύστερης ελληνικής Λέσβου με τον ανατολικό τύπο να καταγράφεται τέσσερις αιώνες πριν από τον ελληνικό, ακολουθώντας την αντιστοιχία των Λουβίων (της Λυκίας) της 2ης χιλιετίας π. Χ. με εκείνην των Ελλήνων της 1ης χιλιετίας π. Χ. Όμως οι πρώτες αναφορές στη Λέσβο στα Ομηρικά έπη την περιγράφουν όπως στα Χεττιτικά κείμενα, και ως «καλοκτισμένη» (ευκτιμένη) όπως μία πόλη και ως κράτος ή «έδρα» (έδος) ενός βασιλιά, του Μάκαρα.
Η μυθολογία και οι παραδόσεις, σχετικά με τον αποικισμό και τους πρώτους οικιστές της Λέσβου, αποτελούν μια ένδειξη για την συγγένεια των Λεσβίων με τους Θεσσαλούς και γενικότερα με τους Αιολείς.
Ως πρώτοι κάτοικοι τον νησιού , κατά την προ του κατακλυσμού εποχή που σχετίζεται με τον Δευκαλίωνα, αναφέρονται οι Πελασγοί επικεφαλής των οποίων ήταν ο Ξάνθος, ο γιος του Τριόπου από το πελασγικό Άργος, τη μετέπειτα Θεσσαλία. Τα πρώτα ονόματα του νησιού, Πελασγία και 'Ισσα καθώς και η ύπαρξη ερειπίων πελασγικών τειχών σε περιοχές όπως στις θέσεις Περάδου, Κερανίων, Αρίσβης και Τσινίων δείχνουν τις ιστορικές αλήθειες που εμπεριέχονται στην μυθολογική παράδοση. Αν και η προϊστορική εποχή στην Λέσβο δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς, είναι γνωστές δώδεκα προϊστορικές θέσεις, παραλιακές οι περισσότερες, και μόνο τέσσερις μεσογειακές. Φαίνεται ότι η περισσότερο πυκνοκατοικημένη περιοχή ήταν του κόλπου της Καλλονής και η μεγαλύτερη ακμή και διάρκεια των οικισμών, συμπίπτει με την πρώιμη εποχή του χαλκού. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες η Θερμή κατοικηθηκε κατά το 320 η 310 μέχρι το 2400 π.χ. περίπου, από ένα κλάδο του λαού που δημιούργησε τον ιδιάζοντα πολιτισμό στην δυτική Μικρά Ασία με κέντρο την Τροία και ο οποίος εξαπλώθηκε Β.Δ. μέχρι την Θράκη και την Μακεδονία.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πάντα τους κατοίκους του νησιού με το κοινό όνομα Λέσβιοι η Μυτιληναίοι. Πολύ νωρίς, πριν από το 700 π.χ., οι Μυτιληναίοι ήλεγχαν τις αιολικές πόλεις και συνοικισμούς της απέναντι μικρασιατικής ακτής φτάνοντας μέχρι τα Δαρδανέλλια.
Η Λέσβος μαζί με την Κύμη της Μικράς Ασίας θεωρήθηκαν τα σπουδαιότερα αιολικά κέντρα, και μητροπόλεις των τριάντα περίπου Aιολικών πόλεων της περιοχής του όρους Ίδη.
Ο Μάκαρ - Μακαρεύς ήταν ο οικιστής της Λέσβου και ήταν γιος του Κρίνακου και της Μυτιλήνης ή ήταν ένας από τους γιους του Ήλιου που αφού σκότωσαν τον αδερφό τους τον Τενάγη, εγκατέλειψαν τη Ρόδο κι ο Μάκαρας εγκαταστάθηκε στη Λέσβο. Κατά άλλη εκδοχή, ως γιος του Κρίνακου από την Αχαϊα, έφτασε στη Λέσβο μετά τον κατακλυσμό. Εκεί βασίλευσε με σύνεση κι έγινε άριστος νομοθέτης, δίνοντας μάλιστα στο βασικό του νόμο τ΄ όνομα "λέων" λόγω της δύναμης και του θάρρους του ομώνυμου ζώου. Με τον καιρό απέκτησε μεγάλη δύναμη κι έστειλε τους γιους του να οικίσουν τα κοντινά νησιά, ενώ την κόρη του τη Μήθυμνα , την πάντρεψε με το Λέσβο, γιο του Λαπίθη, ο οποίος και τον διαδέχθηκε. Σύμφωνα με τη χαμένη τραγωδία του Ευρυπίδη "Αίολος", ο Μακαρέας ήταν γιος του Αιόλου που ερωτεύτηκε την αδερφή του, την Κανάκη με τραγικότατα αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια βασιλείας του, χτίστηκαν 5 πόλεις: Η Μυτιλήνη, η Ίσσα, η Άντισσα, η Μήθυμνα και η Άβρυση, οι οποίες πήραν τα ονόματά τους από τις 5 θυγατέρες του Μάκαρα. Η Ερεσσός πήρε το όνομα του γιου του. Η βασιλεία του Μάκαρα και οι απόγονοί του άντεξαν μέχρι τον ερχομό του Δευκαλίωνα, όταν το νησί απομονώθηκε. Κατά τον ίδιο μύθο, επίσης, ο γιος του Λέσβου, Μύτων, υπήρξε ο πρώτος οικιστής της πρωτεύουσας του νησιού και πιθανά με αυτόν σχετίζεται η παλιά ονομασία της Λέσβου, Μυτωνίς.
ΠΗΓΕΣ: Αμαλία Μεγαπάνου, "Πρόσωπα και Άλλα Κύρια Ονόματα", Pierre Grimal "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Ρομπέρο Καλάσσο "Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας", emprosnet, lesvosisland, stipsi.
Οι κλασικιστές έχουν περιγράψει την Lazpa ως την ανατολική προφορά της ύστερης ελληνικής Λέσβου με τον ανατολικό τύπο να καταγράφεται τέσσερις αιώνες πριν από τον ελληνικό, ακολουθώντας την αντιστοιχία των Λουβίων (της Λυκίας) της 2ης χιλιετίας π. Χ. με εκείνην των Ελλήνων της 1ης χιλιετίας π. Χ. Όμως οι πρώτες αναφορές στη Λέσβο στα Ομηρικά έπη την περιγράφουν όπως στα Χεττιτικά κείμενα, και ως «καλοκτισμένη» (ευκτιμένη) όπως μία πόλη και ως κράτος ή «έδρα» (έδος) ενός βασιλιά, του Μάκαρα.
Η μυθολογία και οι παραδόσεις, σχετικά με τον αποικισμό και τους πρώτους οικιστές της Λέσβου, αποτελούν μια ένδειξη για την συγγένεια των Λεσβίων με τους Θεσσαλούς και γενικότερα με τους Αιολείς.
Ως πρώτοι κάτοικοι τον νησιού , κατά την προ του κατακλυσμού εποχή που σχετίζεται με τον Δευκαλίωνα, αναφέρονται οι Πελασγοί επικεφαλής των οποίων ήταν ο Ξάνθος, ο γιος του Τριόπου από το πελασγικό Άργος, τη μετέπειτα Θεσσαλία. Τα πρώτα ονόματα του νησιού, Πελασγία και 'Ισσα καθώς και η ύπαρξη ερειπίων πελασγικών τειχών σε περιοχές όπως στις θέσεις Περάδου, Κερανίων, Αρίσβης και Τσινίων δείχνουν τις ιστορικές αλήθειες που εμπεριέχονται στην μυθολογική παράδοση. Αν και η προϊστορική εποχή στην Λέσβο δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς, είναι γνωστές δώδεκα προϊστορικές θέσεις, παραλιακές οι περισσότερες, και μόνο τέσσερις μεσογειακές. Φαίνεται ότι η περισσότερο πυκνοκατοικημένη περιοχή ήταν του κόλπου της Καλλονής και η μεγαλύτερη ακμή και διάρκεια των οικισμών, συμπίπτει με την πρώιμη εποχή του χαλκού. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες η Θερμή κατοικηθηκε κατά το 320 η 310 μέχρι το 2400 π.χ. περίπου, από ένα κλάδο του λαού που δημιούργησε τον ιδιάζοντα πολιτισμό στην δυτική Μικρά Ασία με κέντρο την Τροία και ο οποίος εξαπλώθηκε Β.Δ. μέχρι την Θράκη και την Μακεδονία.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πάντα τους κατοίκους του νησιού με το κοινό όνομα Λέσβιοι η Μυτιληναίοι. Πολύ νωρίς, πριν από το 700 π.χ., οι Μυτιληναίοι ήλεγχαν τις αιολικές πόλεις και συνοικισμούς της απέναντι μικρασιατικής ακτής φτάνοντας μέχρι τα Δαρδανέλλια.
Η Λέσβος μαζί με την Κύμη της Μικράς Ασίας θεωρήθηκαν τα σπουδαιότερα αιολικά κέντρα, και μητροπόλεις των τριάντα περίπου Aιολικών πόλεων της περιοχής του όρους Ίδη.
Ο Μάκαρ - Μακαρεύς ήταν ο οικιστής της Λέσβου και ήταν γιος του Κρίνακου και της Μυτιλήνης ή ήταν ένας από τους γιους του Ήλιου που αφού σκότωσαν τον αδερφό τους τον Τενάγη, εγκατέλειψαν τη Ρόδο κι ο Μάκαρας εγκαταστάθηκε στη Λέσβο. Κατά άλλη εκδοχή, ως γιος του Κρίνακου από την Αχαϊα, έφτασε στη Λέσβο μετά τον κατακλυσμό. Εκεί βασίλευσε με σύνεση κι έγινε άριστος νομοθέτης, δίνοντας μάλιστα στο βασικό του νόμο τ΄ όνομα "λέων" λόγω της δύναμης και του θάρρους του ομώνυμου ζώου. Με τον καιρό απέκτησε μεγάλη δύναμη κι έστειλε τους γιους του να οικίσουν τα κοντινά νησιά, ενώ την κόρη του τη Μήθυμνα , την πάντρεψε με το Λέσβο, γιο του Λαπίθη, ο οποίος και τον διαδέχθηκε. Σύμφωνα με τη χαμένη τραγωδία του Ευρυπίδη "Αίολος", ο Μακαρέας ήταν γιος του Αιόλου που ερωτεύτηκε την αδερφή του, την Κανάκη με τραγικότατα αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια βασιλείας του, χτίστηκαν 5 πόλεις: Η Μυτιλήνη, η Ίσσα, η Άντισσα, η Μήθυμνα και η Άβρυση, οι οποίες πήραν τα ονόματά τους από τις 5 θυγατέρες του Μάκαρα. Η Ερεσσός πήρε το όνομα του γιου του. Η βασιλεία του Μάκαρα και οι απόγονοί του άντεξαν μέχρι τον ερχομό του Δευκαλίωνα, όταν το νησί απομονώθηκε. Κατά τον ίδιο μύθο, επίσης, ο γιος του Λέσβου, Μύτων, υπήρξε ο πρώτος οικιστής της πρωτεύουσας του νησιού και πιθανά με αυτόν σχετίζεται η παλιά ονομασία της Λέσβου, Μυτωνίς.
ΠΗΓΕΣ: Αμαλία Μεγαπάνου, "Πρόσωπα και Άλλα Κύρια Ονόματα", Pierre Grimal "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Ρομπέρο Καλάσσο "Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας", emprosnet, lesvosisland, stipsi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου